Economische impact is vrij moeilijk te meten, voornamelijk omdat de impact een zeer lange periode kan duren en in vele indirecte vormen kan worden waargenomen.

Onmiddellijk kosten- of balansoverzicht

De onmiddellijke kosten of een balansoverzicht kunnen eenvoudig worden samengesteld door de investering in stadions, accommodatie voor atleten, beveiligingsregelingen en andere infrastructuurinvesteringen (indien van toepassing) te tellen, en de ticketopbrengsten, toeristische uitgaven rond het evenement te tellen (tot die toeristen maken de laatste uitgang), geldinstroom van infrastructuurverbeteringen enz. Soms kunnen dergelijke cijfers teleurstellend zijn, maar als een stad lijdt aan lage inkomsten, kunnen ze er ook goed uitzien. Montreal 1976 blijft, het slechtste Olympische evenement voor een gaststad (financieel) - de nettoschuld bedroeg ongeveer $ 1,5 miljard en werd uiteindelijk afbetaald in 2006. Athene 2004 kende ook een nettoverlies. Beijing, Los Angeles en Seoul waren een netto financieel succes (hoewel betrouwbare schattingen voor Beijing-games niet publiekelijk beschikbaar zijn).

Bewerken: het viel me net op dat je ook om chief redenen voor succes / mislukking. Hier volgen ze:

1. Montreal (1976): Het stadion zelf was de grootste investering. Tegen de tijd dat de Olympische Spelen begonnen, waren de kosten van het stadion nog niet voltooid en werden de inkomsten niet geëvenaard. Tot op heden heeft het stadion geen lange termijn huurder. Zie wikipedia voor bronnen (het citeert bronnen). De grootste bijdrage aan het verlies was dat de Olympische Spelen in die tijd publiekelijk moesten worden gesponsord. Particuliere sponsoring en investeringen volgden in de jaren tachtig - als resultaat van de les in Montreal.

2. Athene (2004): Het document Ik heb voor Athene details aangehaald over de investeringen, kostenprognoses en inkomstenprognoses. Veel van de hotels die voor het evenement zijn gebouwd, blijven schromelijk onderbezet.

3. Los Angeles (1984): dit blijft een van de financieel meest succesvolle Olympische Spelen van de moderne tijd. Twee belangrijke manieren waarop LA in staat was te vermijden wat er met Montreal gebeurde, waren particuliere financiering via bedrijfssponsoring en hogere inkomsten uit tv-uitzendingen. Dit laatste was waarschijnlijk de reden waarom bedrijfssponsors geïnteresseerd raakten. Dit Wikipedia-artikel vat het heel mooi samen:

   Terwijl de organisatoren van Montreal acht jaar eerder een aanzienlijke schuld opliepen door de bouw van veel nieuwe, overdreven ambitieus ontworpen locaties, is de Los Angeles Olympic Het organiserend comité leunde zwaar op het gebruik van locaties in de omgeving die al bestonden, met name het Los Angeles Memorial Coliseum, dat ook het Olympisch Stadion was voor de Olympische Zomerspelen van 1932. Het Olympic Velodrome en het Olympic SwimStadium, grotendeels gefinancierd door respectievelijk de 7-Eleven en McDonald's-bedrijven, waren de enige twee nieuwe locaties die speciaal voor de L.A. Games werden gebouwd. De daaruit voortvloeiende lage bouwkosten, in combinatie met een sterke afhankelijkheid van particuliere bedrijfsfinanciering, zorgden ervoor dat de Spelen een winst van meer dan $ 200 miljoen genereerden, waardoor ze verreweg het financieel meest succesvol waren in de geschiedenis.

   Naast bedrijfsondersteuning, het Olympisch comité maakte ook gebruik van de snel stijgende prijzen die betaald worden voor exclusieve televisierechten. Te beginnen met de Spelen in Los Angeles zouden deze contracten een belangrijke bron van inkomsten zijn. Gecorrigeerd voor inflatie, ontvingen de Los AngelesGames tweemaal het bedrag dat werd ontvangen door de Moskou ZomerOlympische Spelen 1980 en vier keer dat van de Olympische Zomerspelen 1976 in Montreal.

4. Seoul : Seoul verdiende in 1988 voornamelijk door de verkoop van tv-uitzendrechten (₩ 224.694 miljoen) en marketing (₩ 70.833 miljoen). Herdenkingsmunten, loterijen en toegangsbewijzen droegen ook aanzienlijk bij aan de inkomsten. Deze cijfers worden in aanzienlijk detail uitgesplitst in the Vol. 1 van het officiële rapport gepubliceerd door Seoul Olympic Organization Committee. Zie sectie 7 (in het bijzonder 7.1.2, 7.1.3 en de balans op pagina 211) van dat rapport voor meer details.

5. Peking : Beijing 2008-games blijven een groot mysterie. Een gedetailleerd financieel rapport is niet opgenomen in het eindrapport (drie delen) dat is gepubliceerd door het Beijing Organizing Committee for the Games (BOCOG). In dat rapport wordt echter wel melding gemaakt van een speciaal investeringsfonds dat $ 40 miljoen aan rente en RMB-USD wisselkoerskoppeling ophaalde om verliezen voor organisatoren als gevolg van wisselkoersschommelingen af ​​te wenden (waardoor meer investeringen werden aangemoedigd). Het rapport geeft ook details over belastingvoordelen en schuldverlengingsregelingen die zijn ingevoerd om meer investeringen in de spellen aan te moedigen. Zie hoofdstuk 5 (Financiën) van Vol. 3.

Voor Peking moet worden opgemerkt dat de laatste twee metingen de schatkist weliswaar kosten en hoewel deze kosten buiten de spellen liggen, zouden ze worden als echte kosten gerekend omdat ze zijn gemaakt vanwege de spelen. Als u dat echter gaat doen, moet u ook de externe voordelen van het maken van die kosten op andere gebieden meetellen - en daarom is een grondige analyse met externe effecten wat een nauwkeuriger richtlijn kan zijn voor de werkelijke kosten van dergelijke spellen.

Disclaimer over de omvang van deze kosten

Eén ding moet in deze context worden vermeld. De kosten van deze evenementen lijken ons misschien enorm - £ 12 miljard voor de Olympische Spelen in Londen is ongetwijfeld een enorm bedrag voor ons of voor de meeste bedrijven. Maar aangezien deze landen een jaarlijks bbp van triljoenen dollars hebben, is £ 12 miljard als een druppel in die oceaan (oké, een emmer in de oceaan).

Voordelen op lange termijn of tellen met externe effecten

Het gebruikelijke politieke argument dat wordt aangevoerd door degenen die voorstander zijn van het organiseren van dergelijke grote evenementen (wereldbekers voetbal, rugby of cricket, Commonwealth-spelen, Asiad of Olympische Spelen, enz.), is dat ze een stad mondiaal kunnen maken en haar economische investeringen in infrastructuur stimuleren of stimuleren. Voor voorstanders die proberen deze evenementen naar een ontwikkelingsland / niet-mondiale stad te brengen, is het argument om de stad te projecteren als een mondiaal centrum dat openstaat voor zaken of toerisme. Voor steden die al een wereldwijd centrum van zaken en toerisme zijn, is een van de vele geprojecteerde bedoelingen het stimuleren van investeringen in infrastructuur (opmerkelijk bijvoorbeeld New Delhi voor Commonwealth-spelen en meer recent Londen voor Olympische Spelen van 2012). Deze evenementen kunnen ook banen creëren in de bouw- en toerismesector.

PS: ik analyseer een enorme hoeveelheid gegevens van de Wereldbank over het bbp, infrastructuurstatistieken, toerisme, buitenlandse investeringen, export / invoer, inflatie en staatsschuld. Aan het einde van deze analyse (kan weken duren) zou ik iets aan deze sectie moeten toevoegen. In de tussentijd hoop ik dat ik uw huidige vraag heb beantwoord.